Common Linnets

Zaterdag 3 oktober 2020

Vannacht is David verdwaald in het klooster. Hij zocht de wc en ging de gang op maar kon geen wc vinden en ook de kamer niet meer. Ik weet nog dat ik hem binnen hoorde komen en dat hij iets zei als ‘ ik was de weg kwijt, neem je telefoon nou eens op mam.’ Ik viel meteen weer in slaap. 

Toen ik een paar uur later wakker werd zag ik een aantal gemiste oproepen en noodkreten (help!!! ).

Mijn telefoon lag een eindje verderop in de oplader en ik lag kennelijk op mijn goede oor te slapen. Arm kind, ik heb geen idee hoe lang hij heeft lopen zoeken, het is een wonder dat hij de kamer toch nog terugvond met al die gangen. ‘s Morgens heeft hij er alleen nog een heel vage herinnering aan. 

We verlaten het klooster tegen 9 uur. Altijd weer fascinerend hoe een complete chaos op de kamer binnen een half uur verandert in twee ingepakte rugzakken. 

Na het ontbijt in een klein koffietentje vol kwebbelende vrouwen zetten we koers richting kust. We hebben 18 km voor de boeg. 
 

Een nieuwe dag 

David heeft geen last meer van zijn schouders, die zijn na een paar dagen aan de rugzak gewend. Wel heeft hij nog spierpijn in zijn benen en de blaren op zijn tenen spelen vooral ‘s middags  op. 

Hij heeft smorgens duidelijk de meeste energie en het is zaak dan de nodige kilometers te maken zodat als de tank leeg raakt hij ook niet meer zover hoeft. 

Net als met zijn hoofdpijn die hij heel precies met een cijfer kan aangeven (een 4,7 of vijf en half) kan hij dit ook met zijn energieniveau. 

Als hij ‘s morgens wakker wordt is zijn batterij 75% (nooit meer 100), tegen de tijd dat we klaar zijn met lopen is het gedaald naar 5%, hij staat dan bijna op ‘uitvallen’ zoals hij zelf zegt. Na zijn middagdut is het weer ergens tussen de 45 en 50 %. Om dan weer te dalen tot zeer laag niveau tegen de tijd dat hij naar bed gaat rond 9 uur. 

Vandaag is het weer net als gisteren erg wisselend met 1 groot verschil: er is bijna geen wind. De kust wordt steeds ruiger en stiller en we wisselen het strand af met duinen en bossen. De zee buldert nog na van de storm maar verder is het heerlijk rustig herfstweer. Er zijn veel geuren in de lucht, de zilte lucht van zeewier en de zee en allerlei kruiden die tussen de duinen groeien. 

Het eerste stuk is de kust rotsig. Mensen zoeken mosselen en af en toe is er in de rotsen een zwembad gemaakt, met trappetjes. 
 

Mosselen zoeken

zwembad 

Daarna weer zandstranden met duinen afgewisseld met rotsen. 

Onderweg komen we maar 1 koffiebar tegen en daar zitten dan ook alle wandelaars. 
 

Oude forten beschermden vroeger tegen Algerijnse piraten 

Helaas niet scherp dit vogeltje: een common linnet oftewel kneu uit de vinkenfamilie. Die zitten hier veel. 

Het is zaterdag en er zijn ineens veel Portugezen in groepjes met kleine rugzakjes op het pad. Ze lopen een dag of een weekend een stuk van de camino, een beetje zoals het Pieterpad bij ons. Veel jongen mensen ook. 

Soms verlaten we het pad en lopen over strand of struinpaadjes. De camino ninja geeft de richting aan. Er kan trouwens weinig mis gaan als we de zee maar links houden. 

n beetje klauteren 

We genieten enorm van het wandelen vandaag. David gaat lekker, zingt er lustig op los en komt ook regelmatig even kletsen. Hij heeft al een paar keer gezegd dat hij het erg leuk vindt om zo te ‘hiken’. 

Bestemming in zicht 

Ons pension zit in dit rijtje 

Als tegen 4 uur het pension in zicht komt is hij toch wel weer heel blij: ‘dat klinkt als muziek in mijn oren.’ Na het sobere klooster heb ik voor de laatste nacht iets meer comfort geboekt. Het pension ligt pal aan zee, de kamer heeft een eigen badkamer met bad en er is fatsoenlijke WiFi. 

Als David erin ligt drink ik mijn biertje bij een klein cafeetje aan de boulevard. Ik ben de enige vrouw, dit is het domein van de mannen. Over het muurtje van de boulevard heen kan ik net de surfers zien liggen in de woeste golven. Dit is het echte werk. 

Ik geloof niet dat ik durf te gaan zwemmen in dit geweld.

Bij het avondeten bestel ik Francesinha, een Portugese specialiteit. Normaal met brood en drie soorten vlees, kaas, ei en een onduidelijke saus. Maar ik neem de vegetarische variant met 3 soorten groente. Het heeft iets weg van lasagne. Lekker maar erg machtig. 

De lokale wijn heet ‘groene wijn’, is erg jong en droog en tegen mousserend aan. Het komt uit de tap: heerlijk. 
We kijken intussen naar een voetbalwedstrijd tussen fc porto en maritime (van Madeira). Gezellig.
Hier zijn ze duidelijk voor FC Porto