Dag 3 camino portugues kust variant

Woensdag 30 september

Na twee toch wel koude nachten in onze lichtgewicht slaapzakken sliepen we afgelopen nacht in echte bedden met een dekbed. Wat een luxe! 

Op weg naar het strand komen we een bar tegen waar we ontbijten. Het is al warm, er is geen wind en de hemel is wolkeloos

Het eerste stuk lopen we over de brede boulevard van Póvoa do Varzim, in de schaduw van de betonnen hoogbouw rechts van ons. Al snel wordt het stiller en horen we alleen nog de zee en de vogeltjes.
 

handig systeem van asbakjes die je mee kunt nemen op het strand.
 

De cafés en barretjes raken dun gezaaid en omdat David erg vaak naar de wc moet moet ik hem goed in de gaten houden. Bij hoge nood zet hij het op een drafje en is geneigd de eerste open deur in te gaan die hij tegenkom op zoek naar een toilet. Op zeker moment ben ik hem kwijt. Als ik hem bel blijkt hij op de wc te zitten bij een piepklein barretje dat nog niet eens open is. De eigenaar staat er verbouwereerd bij. 

Biodiversiteit is belangrijk maar er moet natuurlijk wel gegolft kunnen worden 

Lelijke hekken om de wandelaar te beschermen tegen afzwaaiende golfballen. 

David zijn oortjes begeven het onderweg en ik leen hem mijn dure Apple oortjes. Als hij niet naar muziek luistert kletst hij namelijk de oren van mijn hoofd. Voor een uurtje is dat gezellig maar als de oude bekende verhalen voor de zoveelste keer voorbijkomen word ik het zat. Dan is het heerlijk dat hij een poos met muziek kan lopen. Dat hij uit volle borst meezingt met de ijzersterke teksten van VolkszangersNL neem ik op de koop toe.

Als hij de mensen om ons heen hoort praten zegt hij verrast: ‘hee zijn we in Portugal? Ze praten net als Christiano Ronaldo’. En dat een paar keer per dag. 

Omdat ik niet weet hoe ver we vandaag komen heb ik niks gereserveerd. Na 14 km gaan we lunchen in Apúlia, een charmant dorpje pal aan zee. Na de lunch wil David niet meer verder lopen, hij zegt dat zijn batterij op 4% is. Als er behalve zere tenen, spierpijn in benen en schouders ook nog hoofdpijn bijkomt ga ik overstag. Naar de herberg is het nog 5 minuten lopen, David strompelt er naar toe.

We slapen bij Alfredo, een allervriendelijkste jongen. Knap is hij ook denk ik maar dat kan ik niet goed zien door de mondkap die hij draagt. Hij vertelt dat het aantal pelgrims sinds de Corona uitbraak drastisch minder is geworden. Er komen alleen nog Portugezen, wat Spanjaarden en Duitsers. Altijd weer die Duitsers. 

We hebben een fijne kamer met 4 bedden, mogen gebruik maken van de huiskamer en alle spullen in de keuken, fruit, koffie, thee etc. 

Terwijl David zijn batterij oplaadt ga ik het dorpje verkennen. Ook hier mooie authentieke gebouwen gemengd met vreselijke nieuwbouw. Het meeste in aanbouw, leeg staand of verloederend of alle drie tegelijk. 
 

Opknappertje. Zou een prachtig Gran Hotel aan zee kunnen worden. 

Veel Pelgrims slaan vanuit Porto de eerste 40 km over vanwege de drukte en lelijkheid. Ik ben er principieel op tegen om deze stukken over te slaan.  Na de lelijkheid waardeer je de mooie stukken nog mee. Ze horen er gewoon bij. Daarbij houd ik wel van een beetje lelijkheid op zijn tijd, ik kom tenslotte uit IJmuiden.. 

Zonde van het uitzicht, grote hopen zeewier, bij elkaar geharkt door oudere vrouwen en dan plastic erover heen. Ik ben er niet achter gekomen waar het voor dient, daar is mijn Portugees te slecht voor.

Vandaag ben ik trouwens twee keer aangezien voor een Italiaanse..Mijn gebrekkige Spaans heeft blijkbaar een Italiaans accent. 

Met een biertje op een plein aan zee met de zakkende zon. 
 

In de Albergue maken we kennis met Bernie uit Ierland omdat David steeds zijn kamer in loopt als hij van de wc komt. 
Hij vertelt dat hij begon te lopen met zijn vrouw maar die werd niet lekker en gek van zijn gesnurk. Ze ging terug naar Ierland. 
Bernie werkt op de COVID unit in een ziekenhuis en volgens hem is de camino een van de veiligste plekken om te zijn. Hij heeft in Nederland een keer een bloemencorso meegemaakt en was onder de indruk van het drinkvermogen van de Hollanders. Hij is heel grappig. We mogen ook bij hem in de wasmachine. 

Als we gaan eten is het helemaal bewolkt en we vinden een knus tentje met heerlijke Portugese wijn. We kijken naar de Voice of Portugal op een groot scherm net als de rest van de aanwezigen en vermaken ons prima.