Zere voeten

29 sept 2020

Blaren horen bij de camino, evenals bedbugs en snurkende medepelgrims. Van de laatste twee hebben we geen last maar David blijkt ondanks dat hij gisteren geen kik gegeven heeft flinke blaren te hebben op beide kleine tenen en een grote. 

De dag dus begonnen met voetverzorging. 
 

Na het ontbijt met cappuccino voor 90 cent (!) en veel aandacht van de krolse café poes lopen we weer terug naar de kust. De lucht is wolkeloos, de wind uit het noorden en beetje fris in ons gezicht. We komen daardoor niet in de verleiding een duik te nemen in de immer aanwezige en indrukwekkende atlantische oceaan. Gedurende de dag verschiet het water van kleur, van blauw naar groen en grijs en weer terug. Hoog opspattend water bij de rotsen en mooie evenwijdige golven die breken op de lange stranden waar de surfers geduldig wachten op het goede moment. 

Vandaag is echt een andere wandeldag dan gisteren. Na het verstedelijkte gebied rond Porto dat kilometers doorgaat hebben we vandaag vooral stilte. De eindeloze houten paden meanderen door duinen en langs het strand. Af en toe een piepklein dorpje pal aan het strand waar de mannen hun bootjes verzorgen en de vers gevangen vis meteen op het houtskool leggen. 
Als het pad rechtdoor gaat zonder afslagen loopt David veel sneller dan ik. Hij noemt me inmiddels Karin van der Slak. 
In de loop van de dag krijgt hij steeds meer last van zijn blaren.

We lopen vandaag wat minder: 17 km. De laatste drie zijn toch weer doorbijten. We komen bij de grote en drukke stad Póvoa de Varzim waar we zullen overnachten en dat betekent links de zee maar rechts een drukke weg en lelijke flatgebouwen al of niet in aanbouw. Als een waar Surfers Paradise doemt de skyline van Póvoa de Varzim voor ons op, alleen wat lager en veel rommeliger dan in Australië. 

Als we er eenmaal zijn is alles toch weer veel vriendelijker maar het blijft druk. We zoeken ons pension op en als David slaapt zoek ik een terrasje in de zon. Ervan genieten zolang het kan want na morgen slaat het weer om. 

Bij een IPA in een jampot glas regel ik met het thuisfront zaken voor de komende verhuizing en het hondenhotel.

David hecht erg aan vastigheid en omdat Bij ons thuis dinsdag al heel lang pizzadag is gaan we op zoek maar een pizzeria. Er is er een in het stadje en gelukkig is het niet ver. David strompelt inmiddels...