Van Córdoba naar Cerro Muriano

Bij het ontbijt om 8.15 zingen we voor Monique, er zijn kaart en (lichte) kadootjes. Dan maken we ons klaar voor de eerste dag lopen, 17 km te gaan. Een mooie afstand om mee te beginnen. Voeten en tenen zijn ingetapet en de nodige flessen water in de rugzak. We lopen door ochtendlijk Córdoba en hebben de route met de gele schelp snel gevonden. Nog even allemaal geld pinnen en dan kunnen we echt op weg. 

Voordat we de stad uit zijn kopen we nog bocadillos voor onderweg en drinken we nog een laatste koffie; Monique trakteert op taart. Een oudere keurig verzorgde heer zingt haar in het Engels toe. Hij zegt dat hij blij is om zulke vrolijke jongedames te ontmoeten...

Na alle terrasjes en drankjes volgt dan nu toch echt het echte werk. We lopen de stad uit en bevinden ons al snel in een kurkdroog landschap met oude kurkeiken en pijnbomen. De volgende twee uur lopen we in een flink tempo door, het is al aardig warm en de weg stijgt vrijwel de hele tijd.

 De boom met het oog 

Op een plekje in de schaduw, vrij hoog zodat er een koel windje waait pauzeren we. Sokken en schoenen gaan uit. 

Na de lunch doen we een ontspanningsoefening, lopen een stuk terwijl we luisteren, kijken, voelen, een half uur in stilte.

De weg stijgt verder en het wordt steeds warmer. Bij een bouwval langs de weg voegt zich ineens een groep honden en poezen bij ons. Ze willen aandacht en graag ook iets te eten. 

Kwart over drie lopen we Cerro Muriano binnen.

 Maak n foto van iets dat je inspireert.

 En weer wordt er gezongen.