Dag 3 van Cerro Muriano naar Villaharta 20 km

De gastvrije baas van casa del Brigadier die gisteren voor Monique gezongen heeft en de ene specialiteit uit Córdoba na de ander kwam brengen is deze ochtend nergens te bekennen. De boel is op slot en via de achterdeur kunnen we nog net naar buiten. 

Ontbijten doen we een bar verder (klein dorp, groot aantal bars): Tostada met jam of tomatensmeersel en olijfolie, verse jus en café con leche. Om half 8 is het nog donker...

om 8.00 lopen we want we willen voordat het echt warm wordt al een eind op weg zijn. 

Aan het einde van het dorp beginnen we op een sportveldje  met de warming up: rek en strek oefeningen voor de stijve spieren.  Vervolgens de basiswandeling om de zintuigen wakker te maken (voelen, ruiken, luisteren, kijken) en een half uur in stilte lopen. 

Net  buiten het dorp is een enorm militair terrein. Er staan tanks en soldaten zijn massaal aan het sporten. Ik wil een foto maken van het toegangsweg waar heel groot ‘ todos por la patria’ boven staat maar dat veroorzaakt acute stress bij een aantal mensen, mag niet. 

Tegen 11 uur zijn we al halverwege en nemen een flinke pauze en lunch bij bar Laura. Een bar, supermarkt, bakker, kledingwinkel en tuincentrum in één.

De route van vandaag  blijkt niet bijster interessant. Voor een groot deel wel op een wandelpad maar op 20 meter van de snelweg, die gelukkig niet heel druk is. Eindeloze paden, zo droog dat zelfs de cactussen het hebben opgegeven. Pas de laatste paar kilometers bevinden we ons in het vertrouwde woeste heuvelachtige landschap.

opvallend: geen olijfboom te bekennen. Te droog waarschijnlijk. Alleen kurkeiken, pijnbomen en die ene onbekende boom.

Schaduw

Een onverwacht frisse boom. Geen idee wat voor één..

Dit zijn de blaadjes 

tegen twee uur komen we aan in weer zo’n elegant wit dorpje boven op een heuvel: villaharta. 

We blijken 2 km te ver zijn doorgelopen, langs het hostel waar we gereserveerd hebben. Dan eerst maar een biertje in de dichtstbijzijnde bar. Ook hier weer een enthousiaste kroegbaas die het belachelijk vindt dat we niet bij hem overnachten, hij heeft héle mooie kamers. En hij kan morgen voor een taxi zorgen die een aantal van ons halverwege de 37 km route brengt. Hij heeft ook heerlijk bier, een menu del dia en ook ontbijt op de tijd die wij willen.

we zijn overtuigd, bellen het andere hostel af en checken in.

we krijgen een heel appartement met drie tweepersoonskamers, een keuken en enorm terras met wonderschoon uitzicht over de heuvels van Andalusië. 

 Tijdens het diner zien we de zon prachtig ondergaan achter de heuvels, en voel ons be voorrecht. Het zijn zeer zomerse taferelen die heel ongewoon zijn voor eind september, verzekert el patron ons.