Dag 6: van Antequera naar Villanueva de Algaidas

Geheel voorbereid op een regenachtige dag, gestoken in nieuwe regenjassen en -pakken, verlaten we hotel Castilla en ontbijten bij de bakker om de hoek. Lekker luxe met bruine broodjes en croissants. We vertrekken om 9.00

Eerst langs de plaza de Santiago om een stempel te halen, maar bij de herberg deed niemand open. Op het wonderschone pleintje even stilgestaan bij het feit dat we nu met zijn zessen zijn. Na de rustdag, twee dagen hotel en veel gezelligheid hebben we weer zin om de natuur in te gaan. Dat komt goed uit want er staat vandaag 27 km op het programma.

We lopen Antequera uit, iets te enthousiast want we missen al snel een pijl en moeten een heel eind terug. Eenmaal op de goede weg lopen we flink door. We kruisen tweemaal de snelweg en de weg is vrij saai, al is het landschap wel mooi groen en glooiend met aan onze rechterkant een markante berg die we heel lang volgen.

De weg veranderde in een modderig kleipad door olijfboomgaarden en al gauw liepen we allemaal met een grote bonk klei aan onze voeten. Wat was dat zwaar! Een echte workout.

Het kleipad leidde naar het dorp Cartaojal waar zowaar een barretje open was. En zoals meestal zat het vol met mannen die met elkaar de zondag aan het verslaan waren. Om half één vloeide de wijn al rijkelijk en werd er sport gekeken, gekaart en vooral veel gekletst. 

Na de koffie met broodjes besloot Caroline terug te gaan naar Malaga om de laatste 2 dagen alleen door te brengen. Terwijl zij op de taxi wachtte namen we afscheid van haar en gingen met zijn vijven door. 

De tweede helft van de tocht bestond uit olijfbomen en nog eens olijfbomen. Een behoorlijk vals plat dat kilometers duurde en uiteindelijk een vrij steile berg op. Bovenaan konden we genieten  van het uitzicht: nog meer olijfbomen. 

Het is trouwens de hele dag drooggebleven! 

 Na 26 km konden we geen olijfboom meer zien (olijven direct van de boom zijn trouwens ontzettend bitter!) en bereikten we het dorpje Villanueva de Algaidas. Het was half 5 En ee volgden de regel van Edith: de eerste bar aan de route in en vonden dat we wel een biertje of twee verdiend hadden. Moe en stijf! Gelukkig kwam de barman aan ons tafeltje want zelfs de afstand naar de bar overbruggen was teveel gevraagd. We namen er ook weer kroketjes bij, maar nu een fatsoenlijk aantal. 

Inmiddels was het fors gaan regenen, gelukkig was hotel Chovi om de hoek en de opluchting groot toen bleek dat er geen sprake was van Spartaanse toestanden en stapelbedden...er moest nog even een gasfles vernieuwd worden en toen konden we zelfs warm douchen (met af en toe een koud gat, dat wel).

  Hoezo pelgrims?

 😋😋

In het hotel hadden ze eindelijk churros! Daar kwam zelfs Edith haar bedje voor uit. 

Lekekr slapen en morgen de laatste dag! Er is weer regen voorspeld.