Dag 11 van San Pedro de Merida naar Merida 17 km

Vrijdag 4 oktober 

De herberg heeft betere tijden gekend

Een relaxte laatste dag, slechts 17 km. Ik begin weer n uurtje later en loop pas om kwart over 9. 

 ochtendmist

 Gevallen pijl 

Na zo’n 8 kilometer kom ik Anne Marie weer tegen, we lopen samen de laatste km maar Merida.

 Camino mozarabe -achter de auto’s 

 volbracht 

Anne Marie is Brusselse en van top tot teen in nieuwe spullen van Decathlon gestoken. Ze laat niets aan het toeval over en heeft van alles bij zich, haar  dagrugzak is ongeveer even groot en zwaar als de mijne en dan heeft ze nog een rolkoffer die regelmatig kwijt raakt tijdens transport. Haar motto: als mn bagage kwijtraakt heb ik toch alles wat ik nodig heb. Ze heeft dus eigenlijk alles dubbel. 

Ze heeft oa een uitgebreide apotheek bij zich, een speciale trekking paraplu en zelfs waterschoenen want in een reisgids las ze dat je regelmatig door water moet waden. Die gids is denk ik in een ander seizoen geschreven.. we hebben nog geen rivier gezien waar überhaupt water in zat.. 

Ook heeft ze een hotline met de Ierse agency die haar reis organiseert over wat er allemaal (misschien) mis gaat.  Dat geeft haar een veilig gevoel. Grappig want ze hiked al jaren in haar eentje de wereld over en probeert nog steeds alle risico’s te managen. Ze blijft er trouwens heel vrolijk onder als dat niet lukt.

Omdat  ze twee nachten in Medellin sliep is ze gisteren naar de toeristen informatie gegaan om haar beklag te doen over de slechte bewegwijzering van gisteren. Het meisje achter de balie wist er alles van, al jaren. Ook gemeente en politie en taxichauffeurs zijn op de hoogte. Dus verdwalen er dagelijks pelgrims bij de tomatenfabriek maar niemand neemt de pot gele verf ter hand voor dit klusje.

In Merida lunchen we op het centrale  plein en gaan daarna naar onze hostels. We spreken af om s’ avonds samen te eten. 

Anne Marie blijft een paar dagen in Merida en daarna Sevilla voor ze terugvliegt naar Brussel. Ik ga morgen maar Sevilla en vervolgens naar huis. 

Het was weer erg fijn op de Camino, zowel met de groep als in mijn up. Niet  de mooiste qua route, wel de warmste, droogste en leegste tot nu toe. Dichter bij een woestijn ervaring kwam ik nog niet eerder..

Adios