Dag 8, 9, 10 van Encinas Reales naar Lucena naar Cabra naar Baena

Dag 8 Encinas Reales naar Lucena 

10 april 2019 

Gisterenavond  is de groep naar Nederland gevlogen. Een half uurtje vertraging en de stokken mochten weer mee in de cabine.. Een gerust gevoel te weten dat iedereen weer veilig thuis is. 

Om 12.00 de bus genomen naar Encinas Reales, waar we afscheid genomen hadden, en  ‘ smiddags naar Lucena gelopen, zo,n 18 km. Een mooie stille route, ik kwam niemand tegen. De laatste 5 km waren minder fraai, Lucena is best groot en dat betekent een groot industrieel gebied door voordat je de oude stad bereikt. De langverwachte regen kwam er ook nog eens bij. 

Onderweg naar Lucena was t pad ondergelopen, tot en met de enkels door het water..

 Picknick plek, net aangelegd.. 

5 km fabrieken en regen 🤨☔️ Troosteloos 

Eindelijk de oude stad bereikt. Geen herberg dus weer geslapen in pension Sara- voor vijftigplussers- 😉

dag 9- Lucena naar Cabra

Een kort wandeldagje vandaag, slechts 12 km.  Lucena uit ging weer door industriegebied, maar langzaam maakte de geluiden van fabrieken plaats voor fluitende vogels.

De meeste steden in Spanje hebben een ‘ groene weg’, die net buiten de stad begint en vaak kilometers lang is. Hier wandelen, fietsen  en hardlopen de Spanjaarden, of ze laten de hond uit. De gehele groene route vandaag ging over het traject van de oude spoorlijn. Onderweg staat een seinhuisje waar iemand in woont.

  Eindeloos pad over oude spoorlijn

 Oude spoorbrug

 Seinhuisje 

 Poezenvrouwtje in Cabra 

Vandaag verder n wasje doen, uitrusten, een beetje Cabra verkennen en kijken of ze vanavond voetbal uitzenden. Dat zal wel Barcelona- Manchester United worden en geen Ajax-Juventus ben ik bang.

Weinig leuker dan voetbal kijken in een Spaanse bar..en Barca won met 1-0! 

Dag 10, Cabra naar Baena      Donderdag 11 april,

Weer geen herberg in Cabra... pension Guerrero is een wereldplek; erg fijn na het hoge Sparta gehalte van Sara.. Eigenaresse  Maria is een schat. Ik krijg een peregrina kamer voor een speciale prijs, met dekbed (sorry dames) en vanmorgen verzorgde ze een heerlijk ontbijt met bruin brood, een omelet met kaas, verse jus en heerlijke koffie. Ze wijst me de weg en zwaait me uit.

Ik pik de via verde over de oude spoorlijn weer op en kom aardig wat fietsers tegen. Links en rechts olijfgaarden. Na drie uur flink doorstappen verlaat ik de via verde en loop door Doña Mencía: tijd om te pauzeren op het terras  van de bakker. 

Hoera! de broek kan afgeritst, na een paar koude en natte dagen is de lucht weer blauw en het zonnetje warm. 

Na Doña Mencía gaat de weg steil omhoog. Als ik even twijfel op een kruispunt komt een hoofd uit het raam boven me en wijst me de juiste weg. Na de top gaat het weer steil omlaag en dan ben ik in niemandsland. De rest van de middag kom ik niets of niemand  meer tegen. Ik hoor alleen de vogels en af en toe een tractor die iets over de olijfbomen sproeit; vast niks goeds..

Na een paar uur zie ik Baena liggen, het duurt nog even maar dan loop ik door het dorp, drink een biertje en ga op zoek naar de herberg.

Was Lucena een echt arbeidersstadje met veel fabrieken, Cabra en Baena zijn welgesteld. Dat zie je al aan de villa’s met zwembad in de buitenwijken. De rijkdom komt van .. de olijven. Makelaars hebben naast huizen een paar hectare olijfbomen te koop...voor de liefhebber.

De herberg heet Ruta de Califato, klinkt gevaarlijk maar ligt prachtig bovenop de heuvel als onderdeel van een oud klooster. Omdat de camino’s Mozarabe vanuit Almería, Granada en Malaga hier samenkomen ben ik niet alleen in de herberg. We zijn met zijn negenen, Spanjaarden en Fransen en er kan nog net een bedje voor mij erbij gezet, zodat in niet bovenin hoef.

Douchen, en iets te eten vinden. Altijd een uitdaging, zeker nu Pasen nadert en er pal veel activiteiten zijn en restaurants dicht.

De zaden uit deze peul wegen allemaal hetzelfde, namelijk 1 karaat! (Bron:  Maria) 

  Baena

 Belangrijke pijl!