Dos dias

Onze vlucht naar Malaga had vertraging. De gezagvoerder legde op vrolijke toon uit dat dat kwam omdat een jong stel vergeten was hun baby aan te melden en dus niet meekon. Zodra hun bagage weer uit t vliegtuig was gehaald zouden we vertrekken. 

Ik voelde enorm met ze mee; daar sta je dan als jonge, oververmoeide ouders, voor t eerst met de baby op vakantie met t vliegtuig, wat al spannend genoeg is. Ze waren vast erg toe aan er even tussen uit. De baby vliegt gratis, heeft geen eigen stoel, dus waarom zou je hem/haar aanmelden? Die logica snap ik wel, en Ik vond t echt zielig.

We landden dus wat later in Malaga, verdwaalden op weg naar de autoverhuur, werden steeds een andere kant op gestuurd (mijn Spaans is wat roestig) en maakten vele extra kilometers. Voordeel van laatkomers bij de balie is wel dat er alleen nog grote auto’s over zijn😃

Na het gebruikelijke gehannes met een onbekende auto (hoe zet ik m in zijn achteruit en hoe krijg ik de achterklep in godsnaam open), kwamen we s’ avonds laat bij het appartement aan. Hoe heerlijk om daar wijn en allerlei levensmiddelen aan te treffen...

Na twee dagen al een behoorlijk zicht op de stad en de eerste paar etappes van de Camino Mozarabe. 

Malaga is zoals veel Spaanse steden een stoere stad, met een indrukwekkende Kathedraal met één toren (voor de andere was geen geld meer) een bedrijvige haven waar veel hippe dingen gebeuren, strand en talloze kerken, straatjes, pleintjes, barretjes en restaurantjes. Het aantal toeristen vind ik meevallen, en het verkeer stroomt lekker door.

De rivier Gualdamedina die dwars door de stad loop is kurkdroog en dat lijkt redelijk structureel want er wordt massaal in gevoetbald, gestept en gefietst. 

We reden vandaag de eerste helft van de pelgrimsroute, en hoewel het wandelpad natuurlijk anders loopt, was ik aangenaam verrast door de wonderschone omgeving, en wat minder aangenaam verrast door de bergen waar we straks over heen gaan lopen. Die zijn echt serieus.. 

Malaga heeft zijn eigen Eye: de Prinses

Een minder sympathiek aspect van de Spaanse cultuur: stierenvechten. De arena wordt gerenoveerd. Dat het maar lang mag duren/nooit af mag komen... want ondanks toenemende protesten blijft het erg populair.

Het ‘tietendak’ van de Kathedraal (volgens David) maar wel 200 tredes gedaan! 

de pelgrimspaspoorten zijn aangeschaft, we kunnen slapen! Ook het hostel voor de eerste nacht geboekt. 

Tapas bij het beroemde ‘El Pimpi’